„Ji mööt aver vandage de Oosternester maken, moorn kummt de Oosterhase“, sä Oma to Ilse un Jan bi’n Fröhstück.
Opa meende, de Nester in’n Goorn bi’e Dannen dicht näben den Höhnerstall hentoboon. Wenn jo de Hase nich’noog Eier harr, könn he sik welke bi de Höhner holen.
Mit’e lüttjen Köhlenschüfeln un en Drahtköörf von Tante Anna güng dat na Timken Sünner achter Harms Huus. Ünner’e Böken dicht an’n Graben, de Hoochwater hat harr, wöör schönet Moos.
Nadem in’e Eer ene lütje Kuhlen utkratzt wöör, kööm’t Moos doorin.
Dat Nest kreeg uk’n Dack von Falzpannen, de Jan von’n Stapel achter’t Kökenfinster herholen un twee von beide Sieten hochkant tohopen stellen dö.
Achtern kööm noch’n Pannen vör’t Lock, doormit de neschierige Hahn von Höhnerhoff ut door nich rinkieken könn.
Harms Jan, Thiesfelds Elfriede un Böschen Jan kömen noch un keken sik de fertigen „Eierhüser“ an.
„Worüm mutt ik denn all de Wäge harken?“ stöhnde Jan. „Denn kannst du moorn sehn, wo de Oosterhase langpedd is !“ sä Tante Anna.
Oostersönndag güng’t vör’n Fröhstück alltohoop in’n Goorn.
„De Oosterhase wöör nich door, kene Footsporen to sehn“, jammerte Jan.
As he aver bunte Eier funnen harr, sehg he näben dat Nest ene Footspoor von Holschen up’t Land.
„Willt Ji mi för’n Griesen hebben, wöör dat nich Tante Anna?“ munkelte Jan.
„Nä, dat kann nich angahn“, meende Opa to Jan, „de Oosterhase is en starken Keerl, de slääpt de swore Eierkiepen; in’n Goorn geiht he bloos mit Holschen.“
Dat woll Jan aver nich in’n Kopp. Mitmaal wöör de Freide bi’t Eiersöken futsch, wat he vandage noch düchtig beduurt!
Bild: Ostern 1939 mit Vadder und Mudder bi Stüvens in Mattfeld. Dat lüttje Huus mit Strohdack (achter Oma) steiht hüte nich mehr.