As Jan lüttjet wöör, föhrte he mit siene Mudder up’t Rad na Oma in Mattfeld. Vörne an’t Stüür hüng en Körf, wo he in sitten dö.
Mit’e Tied güng Jan door nich mehr rin; he wöör jo grötter wuurn. Tante Anna fröög em maal, worüm he so flink wassen dö, do meen he: „Se slaat jo jümmer up mi rümme, se hebbt mi al önnig in’e Längde kloppt!“
Vadder harr bi sien Rad achtern up’n Gepäckdräger dat ole Sofaküssen wissebunnen, wo Jan nu up sitten könn.
As se beide an de schöön plaasterte Schierholtstrate kömen, meen Vadder: „Du draffst di maal up’n Gepäckdräger stellen, hool di an mien Schullern wisse, wi maakt ‚Kunstradföhren’.“
Bi de högere Geschwindigkeit kreeg Jan de runne kahle Pläät achtern up Vadder sien Kopp to sehn, un do rööp he ganz luur:
„Vadder, föhr langsaam, achtern up’n Kopp sünd diene Hoor al wegweiht!“
Bild: Ostern 1939 mit Vadder und Mudder bi Stüvens in Mattfeld. Dat lüttje Huus mit Strohdack (achter Oma) steiht hüte nich mehr.